Tijdens Go Short vertonen we uiteenlopende Hongaarse films. Maar waarom moet je deze zien? Hongaarse studenten Nederlands hebben de films in Boedapest bekeken en gerecenseerd zodat jij nóg makkelijker kunt kiezen naar welk blok je wilt gaan! Márton Illés recenseerde de film ‘Elegy’, onderdeel van het blok ‘Hungarian Shorts: Archive Works of Balázs Béla Studio’.
Recensent: Márton Illés
Voordat ik verder in mijn recensie ga ik wil even vastleggen dat ik het aanraad mijn tekst alleen na het bekijken van de film te lezen. Er zijn geen spoilers in mijn tekst, maar ik denk dat de eerste interpretatie bij die film (zoals bij een aantal andere films) heel belangrijk is, en ik wil niet dat je tijdens het kijken al weet waar deze korte film van Zoltán Huszárik over gaat.
‘Elegy‘ is door Zoltán Huszárik in 1965 geschreven en geregisseerd. Hij leefde tussen 1931 en 1981, en wordt vaak als een buitengewoon indrukwekkende en invloedrijke regisseur beschouwd. Hoewel hij bekend werd door het succes van zijn film ‘Szindbád‘ (1971), die op een populaire roman van de Hongaarse schrijver Gyula Krúdy was gebaseerd, was het de korte film ‘Elegy‘, die zijn eerste opvallend goede prestatie was, waardoor hij voor het eerst echt populair werd. Zijn belangrijkste collega’s bij het maken van deze film waren János Tóth (verantwoordelijk voor beeld) en Zsolt Durkó (verantwoordelijk voor geluid en muziek).
Er zijn geen acteurs, de personen die op de beelden verschijnen zijn gewone mensen in hun gewone omgeving. Het is rond de achttien minuten lang.
Volgens veel kritieken in die tijd was ‘Elegy‘ een opvallend en buitengewoon nieuw werk in de filmindustrie. In die tijd maakten de meeste regisseurs films zoals grote meesters Fellini en Anotioni, maar Huszárik heeft met ‘Elegy‘ een totaal ander perspectief en andere denkwijze ingevoerd. Dat wil zeggen dat er bijvoorbeeld geen dialogen en geen plot in de film kunnen worden gevonden – het plot is gebaseerd op de kijkers associaties en interpretaties, iedereen gaat zelf het verhaal voor zichzelf opbouwen. Beeld en muziek versterken elkaar en dat geldt ook voor de manier waarop de beelden na elkaar komen. Er is geen tempo, geen ritme, er komen stills in voor en ook beelden die verdraaid zijn.
Om kort samen te vatten: ‘Elegy‘ gaat over de manier waarop mensen paarden tijdens het verloop van geschiedenis hebben behandeld. We kunnen de geschiedenis van paarden volgen vanaf de tijden waarin ze nog vrij in de natuur leefden tot de tijd waarin ze in het algemene leven van mensen volledig zijn geïntegreerd. We kunnen volgen hoe ons respect voor deze verheven creaties veranderd is. Verder wil ik niks zeggen, want dat zal de ervaring van het kijken naar deze film veranderen.
Beste kijker. Deze film is shockerend. Deze film is verontrustend. Deze film is moeilijk te begrijpen. Het zou veel tijd kunnen kosten totdat u een duidelijke interpretatie van de film kunt vormen. Maar het is de moeite waard. ‘Elegy’ presenteert hoe Hongarije er in de jaren zestig uitzag, op een manier die niet alleen in de tijd van Zoltán Huszárik, maar ook tegenwoordig totaal anders is dan waaraan we in de eenentwintigste eeuw gewend zijn.