Ontmoet de Jury – Go Short 2024

Kantarama Gahigiri is een Rwandese en Zwitserse kunstenaar, schrijver en regisseur. Ze is alumna van Realness Residency, La Fabrique Cinéma (Cannes), Le Moulin d’Andé, Berlinale Talents en Vienna’s Museum Quartier Residency. Kantarama houdt zich met haar recente projecten bezig met haar passie voor het onderzoeken van identiteit, soevereiniteit, empowerment en representatie op het scherm.
Enkele van haar werken:
– Terra Mater – Mother Land, gaat in op de banden tussen kolonisatie, kapitalisme en klimaatverandering, en ging in première op Berlinale (2023) in Shorts Competition, daarna op IDFA (2023), Sundance (2024), en is genomineerd voor een Swiss Academy Award – Short Film Category (2024).
– Mother Earth, over milieuverantwoordelijkheid, een ansichtkaart van de toekomst die naar het reuzenscherm van Piazza Grande wordt gestuurd, een korte film gemaakt voor de 75e jubileumeditie van het Locarno Film Festival (2022).
– Ethereality, over migratie en het gevoel erbij te horen, won de prijs voor beste korte documentaire (Poulain d’Or) op FESPACO 2021, draaide in competitie in Chicago (2020), Namen (2021), ClermontFerrand (2020), ging in première op Kurzfilmtage Winterthur (2019) en is opgenomen in het gecureerde programma Quartiers Lointains Season 6: Afrofuturistik. De film speelde op meer dan 80 festivals wereldwijd en werd uitgebracht in theaters in Frankrijk (2021), Kenia (2023) en drie opeenvolgende jaren in Zwitserland (2021-22-23).

Maaike Neve is afgestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam in Media & Cultuur waar ze onderzoek deed naar de beeldvorming en representatie van kinderen in Film. Sinds 2016 werkt ze bij BIND als (junior) producent waar ze betrokken is bij het ontwikkelen van films gericht op familie/kinderen en nieuw talent. In 2018 maakte ze deel uit van LIM als scriptontwikkeling trainee.
Ze nam deel aan verschillende talent/producenten programma’s zoals Rotterdam Lab (IFFR 2020) Producers Link (Kidskino en Cinekid 2022) ACE trainingsdagen etc en in 2024 werd ze geselecteerd voor Berlinale Talents. Voorbeelden van films waar ze aan heeft gewerkt zijn:
– My Extraordinary Summer with Tess (2019)
– 4 keer gouden kalf winnaar The Judgement (2021)
– Speelfilm El Houb (2022)
– Korte film Ma Mère et Moi (2022).

Ren Scateni is schrijver en filmcurator. Zijn werk omvat experimenteel en artistiek bewegend beeld dat de grenzen van politieke, ontwrichtende en liminale identiteiten verkent. Zijn artikelen verschenen onder andere in ArtReview en ArtReview Asia, Hyperallergic, MUBI Notebook en Sight&Sound. Hij was hoofd programma van het Encounters Film Festival en is sinds kort lid van het voorselectiecomité voor korte films van het Festival du Nouveau Cinéma. Ren heeft programma’s samengesteld voor nationale en internationale kunstcentra en festivals, waaronder het Barbican, Filmfest Dresden en Short Waves en is Trustee van Alchemy Film & Arts.

Alice Saey is een Frans-Schotse grafisch kunstenaar en animatieregisseur. Ze tekent met Oost-Indische inkt, vaak in Parijs, meestal in Rotterdam. Haar werk richt zich op poëtische en grafische vormen van vertellen, op het gebied van design en film. Sinds ze afstudeerde aan een master grafisch ontwerp in HEAR (Straatsburg, FR), animeerde ze naakte dames, dansende ganzen en zingende vulkanen in muziekvideo’s She’s Young (Shaking Godspeed), Happy (Mark Lotterman) en Careful (Jo Goes Hunting), waarmee haar werk internationale erkenning kreeg. De klantenportefeuille van Alice omvat werk voor Arte, Centre Pompidou, Socialter en muurschilderingen voor het nieuwe metrostation La Courneuve in de buitenwijken van Parijs. Haar eerste korte film Flatastic is een Frans-Nederlandse coproductie tussen Miyu, Keplerfilm & Spotted Bird en ging in première op het International Film Festival Rotterdam 2024 in de Tiger Short competitie.

Veton Nurkollari is artistiek directeur van DokuFest, het grootste culturele evenement van Kosovo en een van de belangrijkste documentaire- en kortefilmfestivals in Zuidoost-Europa, dat hij in 2002 samen met een groep vrienden oprichtte. Veton is lid van het selectiecomité van Cinema Eye Honors, een in New York gevestigde organisatie die voorbeeldig vakmanschap in het maken van non-fictie films erkent en eert. Veton is regelmatig curator van filmprogramma’s en jurylid op verschillende filmfestivals en is momenteel betrokken bij coaching en mentorschap van jonge filmmakers uit Kosovo. Veton Nurkollari is lid van de European Film Academy en het European Cultural Parliament.

Louise Martin Papasian is filmmaker en programmeur. Na gewerkt te hebben als productie-assistent bij Eaux Vives Productions, is ze toegetreden tot het programmeringsteam en vervolgens tot het selectiecomité van FIDMarseille, waar ze sinds 2020 werkt. Sinds 2017 is ze begonnen met onderzoek op het grondgebied van Armenië en Nagorno-Karabach, waar ze haar eerste korte film Appelé regisseert en produceert. Deze film werd geselecteerd op verschillende festivals in Frankrijk en daarbuiten, waaronder Visions du Réel, Golden Apricot Film Festival, Go Shorts, en werd tentoongesteld in NPAK Armenian Center for Contemporary Experimental Art (ACCEA) in Yerevan. Haar huidige werk richt zich op de relaties tussen woord, landschap en geschiedenis, die ze onderzoekt door middel van verschillende projecten, waaronder Oasis Noir en armenias, twee films die ze ontwikkelde als onderdeel van de masteropleiding filmcreatie van Elías Querejeta Zine Eskola (2023).

Kent Chan is een Singaporese kunstenaar, curator en filmmaker, gevestigd in Amsterdam en Singapore. Zijn werk draait om onze ontmoetingen met kunst, fictie en film. Hij is vooral geïnteresseerd in de tropische verbeelding en de vroegere en toekomstige relaties tussen warmte en kunst. Hij is een voormalige resident van Gasworks, Jan van Eyck Academie en NTU Centre for Contemporary Art Singapore. Zijn werk is internationaal tentoongesteld in onder andere Tate Modern, Liverpool Biënnale, Kunstinstituut Melly, de Appel, EYE Filmmuseum en Times Museum.

Wat midden jaren ’90 begon als vrijwilligerswerk voor het International Documentary Film Festival Amsterdam, veranderde in een freelance carrière als verslaggever van festivaldagboeken en catalogi voor IDFA, het Nederlands Film Festival, IFFR en de theaterfestivals Oerol en Holland Festival; het prachtige filmtijdschrift Skrien, de redactie van filmboeken, het schrijven van teksten voor de Canon van de Nederlandse Film, en diverse artikelen voor een breed scala aan publicaties, waaronder Vrij Nederland. Ondertussen wordt mijn seizoensritme grotendeels bepaald door het reizen door het internationale festivalcircuit van Berlinale, Mostra en Cannes.
Op dit moment – grotendeels hersteld van een burn-out en depressie – schrijf ik voornamelijk voor de Engelstalige documentairewebsite Business Doc Europe en Nederlands enige algemene filmtijdschrift, Filmkrant. Mijn artikelen gaan over zo’n beetje alles, maar ik heb een speciale interesse in animatie, seksualiteit, identiteitspolitiek (inclusief reflectie op mijn eigen blik als een zeer bevoorrechte blanke, cishet polyamoreuze man) en, logischerwijs, documentaire. Je kunt me ook inhuren voor een workshop inclusieve taal, samen met mijn Filmkrant-collega Nicole Santé.

Afkomstig van de distributieafdeling aan de Fresnoy School of Digital Arts en de Short Film Department van het Cannes Film Festival, is Anaïs nu coördinator en verantwoordelijk voor de distributie bij Manifest sinds de oprichting in december 2015. Ze beheert een catalogus van meer dan 350 films, waarvoor zij en haar collega’s zorgen voor hun carrière op festivals en de verkoop in Frankrijk en internationaal.
Anaïs is docent aan de Universiteit van Caen – Master Production, aan het Maison du Film of European Film Production Training Centre. Ze is ook vicevoorzitter van de Unifrance Short Film Commission.

Nawaf Abdullah Aliwi is een schrijver, afgestudeerd in Engelse literatuur, wiens interesses liggen bij literair schrijven en verhaalideeën voor films, maar ook op het gebied van filmmaken. Hij komt oorspronkelijk uit Jemen en heeft daar deelgenomen aan verschillende projecten, zoals de campagne van het Sana’a Short Film Festival en de My Dream Film Initiative-campagne voor jongeren op middelbare scholen in Sana’a. Hij kwam ook met het verhaalidee voor de film Dear Thief en werkte als acteur.

Anna Smits is een derdejaars International Social Work studente die houdt van verhalen vertellen en kunst gebruiken om te delen, te verbinden en bewustzijn te creëren. Je vindt haar in en rond Nijmegen, schrijvend, lezend of genietend van een documentaire. Ze heeft de ambitie om de wereld rond te reizen en alles wat er te zien (en te horen) is te documenteren.

Amber Fortuin is een studente uit Nijmegen die Audiovisual Design studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Haar passie voor film, storytelling en toewijding om anderen te helpen is sindsdien alleen maar gegroeid, omdat ze ervan overtuigd is dat kunst mensen samenbrengt. Niet alleen omdat ze ervan overtuigd is dat het een mooie vorm van (zelf)expressie is, maar ook als een vorm van educatie om mensen bewuster te maken van bepaalde problemen. Haar droom is om verhalen te creëren met mensen die zich eerder kwetsbaar opstellen om hen te helpen hun eigen kracht te vinden.

Yamn Al Satouf houdt van bijna alle aspecten van filmmaken: het verhaal, de personages, de cinematografie, de creativiteit van de filmmakers en hoe een personage zijn rol speelt. Ook de manier waarop de camera van de ene naar de andere plek beweegt, spreekt hem aan.

Cyntha T.T. Waardenburg is een Nijmeegse studente die naast haar studie geïnteresseerd is in de wereld van het filmmaken. Het zijn de films die haar het meest ontroeren.

Mohammed Hannan kijkt naar film als een echte filmmaker. Hij kijkt graag naar hoe verhalen worden verteld, hoe de montage is gedaan en hoe de acteurs acteren. Mohammed kijkt films als een criticus en beoordeelt of de film hem weet te boeien, om te zien of de film het waard is om naar te blijven kijken.

Sarusan Duke hoopt als lid van de jongerenjury verhalen te ontdekken die uitdagend en verbindend werken. Volgens hem hebben films de kracht om te inspireren, te ontroeren en onze perspectieven te verbreden.