Tijdens Go Short vertonen we uiteenlopende Hongaarse films. Maar waarom moet je deze zien? Hongaarse studenten Nederlands hebben de films in Boedapest bekeken en gerecenseerd zodat jij nóg makkelijker kunt kiezen naar welk blok je wilt gaan! Lees hier de recensie van ‘Collapsed Lung’.
Recensent: Krisztina Horváth
Deze recensie bevat spoilers!
‘Collapsed Lung’ (Légmell) is een korte film van dertig minuten, geregisseerd door Ambrus Fatér in 2017. Het is dus een vrij recente film over een hedendaags thema. De Hongaarse kijkers kennen misschien al het hoofdpersonage (Lajos Ottó Horváth) uit een zeer bekende Hongaarse filmreeks (‘Üvegtigris’) waardoor hij heel populair werd. In deze film speelt hij een arrogante, chagrijnige dokter die geen relatie kan opbouwen met mensen en geen vrienden heeft. Zo begint ook de film: hij speelt squash en iemand vraagt of hij een match wil spelen. Hij antwoordt: ‘De baan is bezet!’ Dit toont goed dat hij niet weet hoe hij met mensen moet omgaan. Het hoofdpersonage woont alleen in een flatgebouw en uiteraard kan hij daar ook geen goed contact hebben met mensen. Hij vraagt alleen eenvoudige vragen en antwoord kort. Zijn dochter, met wie hij ook slecht omgaat, woont in Duitsland.
Op een avond wordt hij gevraagd of hij naar beneden kan komen, want een man daar kan slecht ademen. Nadat hij voor het eerst naar beneden gaat, wordt er een relatie opgebouwd tussen de hoofdpersonage en de oude man die ziek is. Eerst wil hij niet helpen, maar omdat ze geen ambulance kunnen bellen omdat hij een vluchteling is, gaat hij toch helpen. Door de ziekte en de behandeling wordt hun relatie iedere dag beter. Ze spreken elkaars talen niet en zeggen alleen een paar Engelse woorden tegen elkaar, maar ze begrijpen elkaar toch. Het hoofdpersonage heeft een round character, dus maakt hij een ontwikkeling door. In de eerste paar minuten van de film tekende hij nog een petitie tegen vluchtelingen in het flatgebouw, maar vanaf de tweede helft van de film helpt hij de oude man. De vluchteling vertelt hem over zijn zoon en hoe hij zijn familie heeft verloren. Hij wil graag zijn zoon opzoeken in een vluchtelingenkamp in Wenen. Hij hoopt de rest van zijn leven met zijn dierbare door te brengen. Tijdens de behandelingen maakt hij ook kennis met de cultuur van de moslims en maakt hij een godsdienstoefening mee. De ontmoeting tussen de twee mannen helpt de dokter weer liefde voor mensen te krijgen. Aan het eind van de film brengt hij de oude man naar Wenen, waar hij ziet hoe een echte vader-zoon relatie is. De film eindigt met een scène waarin we zien dat de dokter zijn dochter bezoekt.
Ik vind deze film persoonlijk heel mooi gemaakt omdat het, ondanks het feit dat het over een verdeeld thema gaat, een hele positieve boodschap heeft: liefde is er altijd en voor iedereen.